сне́жнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць снежнага. У снежнасці кужэльных шат, у харастве ўсіх наскіх песень яна, чаканая, прыйшла. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абмы́ць сов.

1. обмы́ть;

а. ра́ну — обмы́ть ра́ну;

2. разг. (выстирать для всех) обстира́ть, обмы́ть;

яна́ абмы́ла ўсю сям’ю́ — она́ обстира́ла (обмы́ла) всю семью́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нарадзі́ць сов. роди́ть;

яна́ ~дзі́ла дачку — она́ родила́ дочь;

◊ у чым ма́ці ~дзі́ла — в чём мать родила́;

гара́ ~дзі́ла мыш — погов. гора́ родила́ мышь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

яе мест.

1. личн. в род., вин. п. её; см. яна́;

2. притяж. её;

яе́ дзе́ці — её де́ти;

гэ́та яе́ кні́гі — э́то её кни́ги

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упы́нак, -нку, м. (разм.).

Спакой.

Дома ён не знаходзіў упынку.

◊

Без упынку — не перастаючы, не абмяжоўваючы сябе.

Балбатаць без упынку.

Не знаходзіць або не мець упынку — не магчы супакоіцца, не быць у стане ўтрымацца ад чаго-н.

Ён цэлы дзень не знаходзіў сабе ўпынку.

Яна ў рабоце не мае ўпынку.

Няма ўпынку каму-чаму або на каго-што — нельга стрымаць, спыніць.

Раздурэліся дзеці, што і ўпынку ім або на іх няма.

Дажджу або на дождж сёння і ўпынку няма — лье і лье.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чу́цца, чу́юся, чу́ешся, чу́ецца; незак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Быць чутным, успрымацца на слых.

Чулася музыка.

Чуўся смех.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Успрымацца органамі пачуццяў; адчувацца.

Чуецца пах кветак.

У песні чуўся смутак і жальба.

3. у знач. пабочн. сл. чу́ецца, чу́лася. Адчувацца, думацца.

Яна ківала галавой, але, чулася, была занята сваімі думкамі.

4. як або якім чынам. Адчуваць сябе, быць у пэўным стане.

Добра чулася нам у лесе.

|| зак. пачу́цца, -чу́ецца (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Вонь часц. ’вунь’ (Шат., Янк. III, Жд., 1; З нар. сл.), вон‑дзя ’тс’ (Касп.), воньдзека (Янк. I). Рус. вон, дыял. вонь, укр. он ’вунь, там’. Звязана з ён, яна, яно (Праабражэнскі, 1, 95; Фасмер, 1, 348). Гл. таксама вунь.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

оби́женный прич., прил. пакры́ўджаны, скры́ўджаны;

оби́женный вид пакры́ўджаны вы́гляд;

он оби́жен на отца́ ён кры́ўдзіцца (ма́е кры́ўду) на ба́цьку;

она́ ва́ми оби́жена яна́ ва́мі пакры́ўджана.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

безудзе́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць безудзельнага; раўнадушнасць. Даччына безудзельнасць прайшла міма Арынінай увагі, і яна спакойна села на канапу. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

задубяне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Тое, што і задубець. На Алімпе не было сухога рубца, уся яна задубянела. Алешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)