untermuern

vt

1) рабі́ць [будава́ць] падму́рак (пад што-н.)

2) перан. падво́дзіць ба́зу (пад што-н.) абгрунто́ўваць

etw. theortisch ~ — падве́сці тэарэты́чную ба́зу пад што-н., тэарэты́чна абгрунтава́ць што-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

betray

[bɪˈtreɪ]

v.t.

1) здраджа́ць

2) падво́дзіць

She betrayed her friends — Яна́ падвяла́ сябро́вак

3) уво́дзіць у зман, ашу́кваць

4) выдава́ць

The child’s eyes betrayed her fear — Дзіця́чыя во́чы вы́далі е́йны страх

5) выяўля́ць, праяўля́ць

His mistakes betrayed his lack of education — Яго́ныя памы́лкі вы́явілі недахо́п адука́цыі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

nführen

vt

1) узнача́льваць

2) прыво́дзіць (доказ); цытава́ць, спасыла́цца (на што-н.)

witer hbe ich nichts nzuführen — мне няма́ чаго́ больш даба́віць

3) ашу́кваць; падво́дзіць

4) падво́зіць, прыво́зіць

5) заключа́ць у двуко́ссі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

bracket

[ˈbrækɪt]

1.

n.

1) падпо́рка, падста́ўка f.

2) ду́жка f.

3) гру́па, катэго́рыя f.

the lowest income bracket — гру́па з найніжэ́йшымі дахо́дамі

4) кансо́ль f.

2.

v.t.

1) падпіра́ць кансо́ляй

2) браць у ду́жкі

3) спалуча́ць скрэ́пай

4) падво́дзіць пад адну́ катэго́рыю

Don’t brace me with him — Ня ста́ў мяне зь і́м у адну́ катэго́рыю

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

fail

[feɪl]

1.

v.i.

1) цярпе́ць няўда́чу; не ўдава́цца

he failed — яму́ не ўдало́ся, ён завалі́ў спра́ву

2) не става́ць, не хапа́ць; адсу́тнічаць

3) тра́ціць сі́лы; занепада́ць, слабе́ць; паступо́ва заміра́ць

4) банкрутава́ць

5) ня здаць экза́мену

2.

v.t.

1) ня слу́хацца а́ды)

2) падво́дзіць, расчаро́ўваць

3) ста́віць ву́чню дрэ́нную адзна́ку; зрэ́зваць на экза́мэне

- without fail

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

unterziehen

I nterziehen

* vt

1) надзява́ць пад спод [пад ніз], паддзява́ць

2) буд. падво́дзіць (фундамент)

3) падцягну́ць (што-н., пад што-н.)

II unterzehen

*

1.

vt падвярга́ць

2.

(sich) падвярга́цца

sich iner Prüfung ~ — здава́ць экза́мен [іспы́т]; цярпе́ць (напр., катаванні)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

sap

I [sæp]

n.

1) сок -у m. (у расьлі́нах)

2) Sl. ду́рань -ня m., дуры́ла -ы m. & f.

II [sæp]

1.

v.t. (-pp-)

1) рабі́ць падко́п, разбура́ць падму́рак

2) аслабля́ць, зьнясі́льваць, мардава́ць

The extreme heat sapped our strength — Празьме́рная гарачыня́ зьнясі́ліла нас

3) Milit. капа́ць, падво́дзіць са́пу, траншэ́ю, падко́п

4) капа́ць тунэ́ль

2.

n.

са́па f., падво́джаньне са́пы пад пазы́цыю во́рага

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

mock

[mɑ:k]

1.

v.t.

1) насьміха́цца, рабі́ць жа́рты з каго́

2) перадра́жніваць

3) падрабля́цца пад каго́, імітава́ць

4) кпіць, зьдзе́квацца з каго́

5) не зварача́ць ува́гі на каго́-што

6) ашу́кваць; падво́дзіць

2.

adj.

несапра́ўдны, удава́ны, імітава́ны

a mock battle — удава́ная бі́тва

3.

n.

1) насьміха́ньне n., кпі́ны pl.

2) паглу́мішча n., по́сьмех -у m., прадме́т насьме́шак

to make mock of — рабі́ць кпі́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

balance

[ˈbæləns]

1.

n.

1) вага́ f. (прыла́да)

quick or Roman balance — бязьме́н -а m., спружы́нная вага́

2) раўнава́га f., ураўнава́жваньне n.

balance of forces — раўнава́га сі́лаў

to lose one’s balance — стра́ціць раўнава́гу

а) упа́сьці

б) раззлава́цца

3) духо́ўная раўнава́га, супако́й -ю m.

to keep one’s balance —

а) захава́ць раўнава́гу

б) захава́ць супако́й, быць спако́йным

4) супрацьва́га f.

5) баля́нс -у m., ро́зьніца паміж крэ́дытам і дэ́бэтам

6) informal рэ́шта; аста́ча f.; кане́ц -ца́ m.

for the balance of the week — да канца́ ты́дня, на праця́гу рэ́шты ты́дня

2.

v.t.

1) захо́ўваць раўнава́гу

2) ураўнава́жваць, рабі́ць ро́ўным, адно́лькавым

3) падво́дзіць баля́нс

- balance due

- balance of payments

- balance on hand

- in the balance

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

zführen

1.

vt (D) падво́зіць (каго-н., што-н., каму-н., чаму-н.); падво́дзіць (каго-н. да каго-н.)

2) падава́ць (што-н. каму-н., чаму-н.); забяспе́чваць (чым-н., каго-н., што-н.); сілкава́ць (чым-н. што-н.)

3)

j-n dem Verdrben ~ — прыве́сці каго́-н. да гі́белі

die Verbrcher der Strfe ~ — пакара́ць злачы́нцаў

4) знахо́дзіць (пакупніка каму-н.); сва́таць (каго-н. каму-н.)

2.

vi ве́сці (аб дарозе)

die Strße führt auf den Markt zu — ву́ліца вядзе́ да ры́нка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)