bracket

[ˈbrækɪt]

1.

n.

1) падпо́рка, падста́ўка f.

2) ду́жка f.

3) гру́па, катэго́рыя f.

the lowest income bracket — гру́па з найніжэ́йшымі дахо́дамі

4) кансо́ль f.

2.

v.t.

1) падпіра́ць кансо́ляй

2) браць у ду́жкі

3) спалуча́ць скрэ́пай

4) падво́дзіць пад адну́ катэго́рыю

Don’t brace me with him — Ня ста́ў мяне зь і́м у адну́ катэго́рыю

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)