fail

[feɪl]

1.

v.i.

1) цярпе́ць няўда́чу; не ўдава́цца

he failed — яму́ не ўдало́ся, ён завалі́ў спра́ву

2) не става́ць, не хапа́ць; адсу́тнічаць

3) тра́ціць сі́лы; занепада́ць, слабе́ць; паступо́ва заміра́ць

4) банкрутава́ць

5) ня здаць экза́мену

2.

v.t.

1) ня слу́хацца (ра́ды)

2) падво́дзіць, расчаро́ўваць

3) ста́віць ву́чню дрэ́нную адзна́ку; зрэ́зваць на экза́мэне

•

- without fail

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)