éinlösen

vt

1) выкупля́ць

2) аплаці́ць (вэксаль)

3) выруча́ць (пра даходы)

sein Wort ~ — стрыма́ць сло́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

датрыма́ць

1. (да якога-н часу) (bei sich) behálten* vt (bis A); hálten* vt (bis A, bis zu D);

2. разм. (стрымаць абяцанне, слова) hálten* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Verspréchung

f -, -en абяца́нне, абяца́нка

j-m ~en máchen — дава́ць каму́-н. абяца́нні

~en hálten* — стрыма́ць абяца́нні

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

verbéißen

* vt стры́мліваць; стры́млівацца (ад чаго-н.)

sich (D) das Láchen ~ — стры́млівацца ад сме́ху

das Wéinen ~ — стрыма́ць рыда́нне

sich (D) den Schmerz ~ — заглушы́ць адчува́нне бо́лю; затаі́ць сваё го́ра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

suspend

[səˈspend]

v.

1) падве́шваць

The lamp was suspended from the ceiling — Ля́мпа была́ падве́шаная да сто́лі

2) спыня́ць, прыпыня́ць

to suspend work — прыпыні́ць пра́цу

3) прыпыня́ць часо́ва, адклада́ць

The court suspended judgment until next Monday — Суд адкла́ў прысу́д да насту́пнага панядзе́лка

4) часо́ва звальня́ць (з паса́ды); часо́ва выключа́ць

5) стры́мваць

to suspend payment — стрыма́ць спла́ту (даўго́ў)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

утрыма́ць​I (не выпусціць, захаваць) hálten* vt, fésthalten* аддз. vt; béibehalten* vt, bewáhren vt;

утрыма́ць у па́мяці behálten* vt, im Gedächtnis bewáhren [behálten*];

утрыма́ць пазі́цыю вайск. die Stéllung beháupten;

2. (стрымаць; падавіць) zurückhalten* vt, unterdrücken vt; bändigen vt, zähmen vt; (утаймаваць);

яе́ нічы́м не ўтрыма́еш sie kann nichts hálten; da hálten sie kéine zehn Pférde (разм.);

3. (вылічваць) ábziehen* vt, zurückbehalten* vt; éinbehalten* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

können

* мад. дзеясл.

1) магчы́, мець магчы́масць

man kann — магчы́ма, мажлі́ва, мо́жна

man kann nicht — не́льга, нямо́жна

2) уме́ць, ве́даць

er kann Deutsch spréchen — ён уме́е гавары́ць паняме́цку

er kann Deutsch — ён ве́дае няме́цкую мо́ву

das will gekónnt sein — гэ́та трэ́ба ўме́ць

3)

er kónnte nicht umhín, zu lächeln — ён не мог стрыма́ць усме́шкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

bréchen

*

1.

vt

1) лама́ць; ірва́ць, зрыва́ць (кветкі)

den Flachs ~ — мяць лён

j-m das Herz ~ — разбі́ць чыё-н. слю́ца, мо́цна засму́ціць каго́-н.

2) паруша́ць (дагавор, маўчанне і г.д.)

sein Wort ~ — пару́шыць, не стрыма́ць сло́ва

3) злама́ць (супраціўленне і г.д.)

éinen Rekórd ~ — пабі́ць рэко́ры́

4) праламля́ць (промні святла)

2.

vi (s)

1) лама́цца, ло́пацца (пра лёд і г.д.)

2) га́снуць (пра позірк), заміра́ць (пра гукі)

3) (h) (mit D) перапыня́ць зно́сіны (з кім-н., з чым-н.)

4) (s) прарыва́цца, урыва́цца

die Sónne brach durch die Wólken — со́нца вы́глянула з-за хмар

3.

(sich)

фіз. праламля́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

stop

[stɑ:p]

1.

v.t. (-pp-)

1) затры́мваць, спыня́ць

2) стры́мваць, затры́мваць

to stop supplies — стрыма́ць паста́ўкі

3) суніма́ць, спыня́ць

to stop a noise — суня́ць го́ман

4) затыка́ць; зама́зваць, зала́джваць

to stop a hole — заткну́ць дзі́рку

to stop a leak — зама́заць працёк

to stop a wound — спыні́ць крывацёк з ра́ны

5) адбіва́ць, адхіля́ць (уда́р)

2.

v.i.

1) прыпыня́цца, спыня́цца

to stop at a hotel — спыні́цца ў гатэ́лі

2) спыня́цца; сьціха́ць

а) all work stopped — уся́ пра́ца спыні́лася

б) the rain stopped — дождж сьціх

3) затры́мвацца, спыня́цца

to stop for a red light — затрыма́цца на чырво́ным сьвятле́

3.

n.

1) спыне́ньне n.; перапы́нак -ку m., затры́мка f.

to bring to a stop — спыні́ць

to come to a stop — спыні́цца

2) па́ўза f.; перапы́нак -ку m.

3) прыпы́нак -ку m., прыста́нак -ку m.

The train goes through without a stop — Цягні́к прахо́дзіць без прыпы́нку

4) кро́пка f., пункт -а m. (знак прыпы́нку).

5) кане́ц -ца́ m.

to put a stop to — спыні́ць што, пакла́сьці кане́ц чаму́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

сло́ва н.

1. Wort n -es, Wörter i Wórte;

заме́жнае сло́ва Frémdwort n;

2. (мова) Réde f -, -n, Ánsprache f -, -n;

усту́пнае сло́ва Eröffnungsansprache f;

вало́даць да́рам сло́ва rédegewandt sein, Rédnertalent besítzen*;

прасі́ць сло́ва ums Wort bítten*, sich zum Wort mélden;

даць сло́ва das Wort ertéilen;

узяць сло́ва das Wort ergréifen*;

заклю́чнае сло́ва Schlússwort n;

3. (абяцанне) Wort n -es, -e, Verspréchen n -s, -;

чалаве́к сло́ва ein Mann von Wort, ein Éhrenmann;

сло́ва го́нару! Éhrenwort!;

пару́шыць сло́ва sein Wort bréchen*;

стрыма́ць сло́ва (sein) Wort hálten*;

ве́рыць на сло́ва aufs Wort gláuben;

да сло́ва apropos [-´po:], übrigens, nebenbéi geságt;

сло́ва ў сло́ва Wort für Wort;

сло́ва за сло́ва ein Wort gab das ándere;

гу́чныя сло́вы gróße Wórte [Phrásen];

ця́жка сказа́ць сло́вамі es lässt sich schwer in Wórte fássen [in Wórten wíedergeben*];

не даць сказа́ць сло́ва nicht zu Wort kómmen lássen*;

не спыта́ць ні сло́ва пра што-н. mit kéiner Sílbe nach etw. (D) frágen;

з яго́ слоў séinen Wórten nach, séiner Áussage nach;

гульня́ слоў Wórtspiel n -(e)s, -e;

крыла́тыя сло́вы geflügelte Wórte;

4. (сказанне) Mär f -, -en;

«Сло́ва пра пахо́д І́гаравы» «Die Mär vom Héereszug Ígors», «Das Ígorlied»;

◊

кіда́ць сло́вы на ве́цер in den Wind réden;

ні сло́ва! kéinen Laut!, still!;

адны́м сло́вам mit éinem Wort, kurz und gut;

на сло́вах in Wórten;

у яго́ сло́вы не разыхо́дзяцца са спра́вай er steht zu séinem Wort

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)