klein máchen
1.
vt се́кчы (дровы); расшчапля́ць; раздрабня́ць, крышы́ць
das Kapitál ~ — прамата́ць [праманта́чыць] капіта́л
2.
(sich) уніжа́цца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
rend
[rend]
v.t. rent, rending
1) разрыва́ць
Wolves will rend a lamb — Ваўкі́ разарву́ць ягня́
it rends my heart — Гэ́та рве мне сэ́рца
2) расшчапля́ць, разьдзіра́ць
Lightning rent the tree — Мала́нка расшчапі́ла дрэ́ва
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
splinter
[ˈsplɪntər]
1.
n.
стрэ́мка f.; дро́бны во́стры кава́лачак, аско́лак -ка m.
The mirror broke into splinters — Лю́стра разьбілася на дро́бныя кава́лачкі
2.
v.t.
расьсяка́ць, расшчапля́ць, кало́ць (дро́вы)
3.
v.i.
адступа́цца, адшчапля́цца, аддзяля́цца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
cleave
I [kli:v]
v.t. cleft or cleaved or clove
1) расшчапля́ць, раско́лваць
2) прасяка́ць
3) расьсяка́ць
II [kli:v]
v.t. cleaved
мо́цна трыма́цца; лі́пнуць; быць ве́рным, адда́ным
He cleaves to his friends — Ён адда́ны сябро́м
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
fissure
[ˈfɪʃər]
1.
n.
1) расшчэ́піна, трэ́шчына, раско́ліна f.
a fissure in a rock — раско́ліна ў скале́
2) расшчэ́пліваньне n., дзяле́ньне на ча́сткі
3) Anat. зьві́ліна f. (у мазга́х)
2.
v.t.
расшчапля́ць, дзялі́ць на ча́сткі
3.
v.i.
расшчапля́цца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
kéilen
1.
vt
1) заганя́ць клін; расшчапля́ць; разм. (ад)лупцава́ць
2) (für A) разм. вербава́ць (куды-н.)
2.
(sich)
1) (durch A) прабіва́цца, праціска́цца (праз што-н.)
2) бі́цца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
split
[splɪt]
1.
v.t. split, splitting
1) расшчапля́ць
2) разьбіва́ць; разьдзяля́ць (на ча́сткі), дзялі́ць
to split the profits — падзялі́ць прыбы́ткі
2.
v.i.
дзялі́цца на ро́зныя гру́пы, па́ртыі
3.
n.
1) разьбіцьцё n., раско́л -у m. (у арганіза́цыі, па́ртыі)
2) расшчэ́піна, раско́ліна, шчы́ліна f.
4.
adj.
расшчэ́плены; разьбі́ты, падзе́лены
•
- splits
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
spálten
1.
vt
1) кало́ць, раско́лваць; сячы́
2) расшчапля́ць, раздрабля́ць (хімічныя злучэнні і да т.п.)
der Blitz spáltete den Baum — мала́нкай расшчапі́ла дрэ́ва
2.
vi (s) (part II gespáltet i gespalten); кало́цца, раско́лвацца
das Holz spáltet gut — дро́вы до́бра ко́люцца
3.
(sich) кало́цца, раско́лвацца; ся-
чы́ся (пра валасы)
2) перан. раскало́цца, раздрабля́цца, раз’ядна́цца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)