splten

1.

vt

1) кало́ць, раско́лваць; сячы́

2) расшчапля́ць, раздрабля́ць (хімічныя злучэнні і да т.п.)

der Blitz spltete den Baum — мала́нкай расшчапі́ла дрэ́ва

2.

vi (s) (part II gespltet i gespalten); кало́цца, раско́лвацца

das Holz spltet gut — дро́вы до́бра ко́люцца

3.

(sich) кало́цца, раско́лвацца; ся-

чы́ся (пра валасы)

2) перан. раскало́цца, раздрабля́цца, раз’ядна́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)