расшчапля́ць гл. расшчапіць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

entkóppeln

vt раз’ядно́у́ваць, расшчапля́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кало́ць​I разм. (расшчапляць) spálten vt; hácken vt (дровы); knácken vt (арэх)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

zerspálten

vt раско́лваць, расшчапля́ць (тс. хім.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

dúrchspalten, durchspálten

vt расшчапля́ць, раско́лваць (сякерай)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zertrümmern

vt разбуры́ць; разбі́ць (шкло)

Atóme ~ — расшчапля́ць а́тамы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

rift

[rɪft]

1.

n.

1) расшчэ́піна, шчы́ліна f.

2) Figur. разры́ў -ву m.

2.

v.

расшчапля́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

unclench

[ʌnˈklentʃ]

v.t.

расшчамля́ць, расшчапля́ць

to unclench one’s fists — расшчамі́ць кулакі́

to unclench one’s teeth — расшчапі́ць зу́бы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

áufspalten

1.

vt раско́лваць, расшчапля́ць

2.

vi (s) i (sich) расшчапля́цца, ло́пацца, раско́лвацца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

splíttern

1.

vt расшчапля́ць, раско́лваць

2.

vi (h, s) расшчапля́цца, раско́лвацца, трэ́снуць; разляце́цца ўшчэ́нт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)