расшчапля́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. расшчапля́ю расшчапля́ем
2-я ас. расшчапля́еш расшчапля́еце
3-я ас. расшчапля́е расшчапля́юць
Прошлы час
м. расшчапля́ў расшчапля́лі
ж. расшчапля́ла
н. расшчапля́ла
Загадны лад
2-я ас. расшчапля́й расшчапля́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час расшчапля́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

расшчапля́ць несов.

1. расщепля́ть, раска́лывать;

2. (раздроблять) расщепля́ть;

3. хим. расщепля́ть;

4. разжима́ть; разъединя́ть, разводи́ть, разнима́ть;

5. раздробля́ть, размозжа́ть;

1-5 см. расшчапі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расшчапля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да расшчапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расшчапі́ць, -шчаплю́, -шчэ́піш, -шчэ́піць; -шчэ́плены; зак., што.

1. Раскалоць, раздзяліць на часткі.

Р. палена.

2. Разняць, раз’яднаць.

Р. пальцы.

3. Раздрабіць, заставіць распасціся на часткі (спец.).

Р. валокны.

4. Раскласці на часткі ў выніку хімічнай рэакцыі (спец.).

Р. эфір.

5. Прымусіць распасціся (атам; спец.).

Р. атам урану.

|| незак. расшчапля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е і расшчэ́пліваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. расшчапле́нне, -я, н. (да 3—5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расшчэ́пліваць несов., см. расшчапля́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расшчапля́цца, ‑яецца; незак.

1. Незак. да расшчапіцца.

2. Зал. да расшчапляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расщепля́ть сов., в разн. знач. расшчэ́пліваць, расшчапля́ць; см. расщепи́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пепсі́н, ‑у, м.

Спец. Неабходны для стрававання фермент страўнікавага соку, здольны расшчапляць бялкі; лякарства з такога ферменту.

[Ад грэч. pepsis — страваванне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расшчапле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. расшчапляць — расшчапіць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. расшчапляцца — расшчапіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расскяпля́ць

‘расшчапляць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. расскяпля́ю расскяпля́ем
2-я ас. расскяпля́еш расскяпля́еце
3-я ас. расскяпля́е расскяпля́юць
Прошлы час
м. расскяпля́ў расскяпля́лі
ж. расскяпля́ла
н. расскяпля́ла
Загадны лад
2-я ас. расскяпля́й расскяпля́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час расскяпля́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)