вешалка
вешалкаVerbum
анлайнавы слоўнікРуска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (другая версія, правапіс да 2008 г.)
вешало
ср. азярод, вешала, перасёлкавешатель
вешальніквешать
вешаць, вешать голову — вешаць (апускаць) галаву вешать собак на кого-либо — вешаць сабак на каго-небудзь вешать нос — вешаць (апускаць) нос хоть топор вешай — хоць тапор вешай важыцьвешаться
вешацца, вешаться на шею — вешацца на шыю важыццавешение
тычкаванневешить
тычкавацьвешка
тычкавешний
веснавы, вясенні, вешние воды — веснавыя (вясеннія) воды