Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (другая версія, правапіс да 2008 г.)

вешалка

вешалка

вешало

ср. азярод, вешала, перасёлка

вешатель

вешальнік

вешать

вешаць, вешать голову — вешаць (апускаць) галаву вешать собак на кого-либо — вешаць сабак на каго-небудзь вешать нос — вешаць (апускаць) нос хоть топор вешай — хоць тапор вешай важыць

вешаться

вешацца, вешаться на шею — вешацца на шыю важыцца

вешение

тычкаванне

вешить

тычкаваць

вешка

тычка

вешний

веснавы, вясенні, вешние воды — веснавыя (вясеннія) воды