Verbum

анлайнавы слоўнік

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (другая версія, правапіс да 2008 г.)

а б в г д е ё ж з и й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш щ э ю я -

а в е ё з и л н о п р с т у х ш ы ь ю я

а б в г д е ж з й к л м н о п р с т ф х ч ш щ э

корчеватель

карчавальнік

корчевать

карчаваць

корчеваться

карчавацца

корчемный

карчомны

корчёванный

карчаваны

корчёвка

карчаванне

корчи

курч, канвульсія, сутарга

корчить

несовер. курчыць, крывіць, крывіць, строіць, строіць, выдаваць, прыкідвацца, корчить из себя знатока — строіць з сябе знатака (знаўцу) (выдаваць сябе за знатака, за знаўцу), прыкідвацца знатаком (знаўцам)

корчиться

курчыцца

корчма

карчма