Verbum

отчаёвничать

совер. разг. адчаяваць

отчаиваться

несовер.

1) траціць надзею, адчайвацца

2) (решаться) разг. адчайвацца, адважвацца, асмельвацца

отчал

мор. адчал, -лу муж., мн. нет

отчаленный

адчалены

см. отчалить 1

отчаливание

1) (отвязывание) мор. адчальванне, -ння ср.

2) (отплытие) адчальванне, -ння ср., адплыванне, -ння ср.

ад’язджанне, -ння ср.

отчаливать

несовер.

1) (отвязывать) мор. адчальваць

2) (отплывать) адчальваць, адплываць

ад’язджаць

отчаливай! (убирайся) прост. — адыдзі!, адстань!, ідзі прэч!

отчаливаться

1) (отвязываться) мор. адчальвацца

2) (освобождаясь от причала, отплывать) адчальвацца, адплываць, ад’язджаць

3) страд. адчальвацца, адплываць, ад’язджаць

3) страд. адчальвацца

см. отчаливать 1

отчалить

совер.

1) (отвязать) мор. адчаліць

2) (отплыть) адчаліць, адплысці, адплыць, ад’ехаць

отчалиться

1) (отвязаться) мор. адчаліцца

2) (освобождаясь от причала, отплыть) адчаліцца, адплысці, адплыць, ад’ехаць

отчасти

нареч. часткова