Verbum

отказ

муж.

1) (действие по глаг. отказать) адмова, -вы жен.

2) (действие по глаг. отказаться) адмаўленне, -ння ср.

без отказа —

а) спраўна, без адмовы, безадмоўна

б) (вволю, вдоволь) уволю, удосталь

до отказа — да канца, колькі мажліва

отказанный

адмоўлены

отказать

совер.

1) адмовіць

2) (завещать) уст. адпісаць

завяшчаць

3) (уволить) уст. звальніць

4) (о механизме) перастаць дзейнічаць

стаць, сапсавацца

см. отказывать

отказаться

адмовіцца

отказник

адказнік, -ка муж.

отказница

адказніца, -цы жен.

отказнический

адказніцкі

отказничество

адказніцтва, -ва ср.

отказывать

несовер.

1) адмаўляць

отказывать в просьбе — адмаўляць у просьбе

отказывать себе в чём-либо — адмаўляць сабе ў чым-небудзь

2) (завещать) уст. адпісваць

3) (увольнять) уст. звальняць

отказывать от места — звальняць з месца (з пасады)

4) (о механизме) пераставаць дзейнічаць

станавіцца, псавацца

мотор отказывает — матор становіцца (псуецца)

отказываться

адмаўляцца