Verbum

надрыв

муж.

1) (действие) наддзіранне, -ння ср., надрыванне, -ння ср.

см. надрывать 1

2) в др. знач. надрыў, -рыву муж.

верёвка с надрывом — вяроўка з надрывам

кашель с надрывом — кашаль з надрывам

душевный надрыв — душэўны надрыў

надрывать

несовер.

1) (бумагу, ткань) наддзіраць

(верёвку и т.п.) надрываць

надрывать конверт — наддзіраць канверт

2) (утомлять чрезмерным усилием) надрываць, падрываць

надрывать грудь — надрываць грудзі

надрывать голос — надрываць голас

надрывать душу — надрываць душу

надрывать свои силы — надрываць (падрываць) свае сілы

надрывать живот (животики) со смеху (от хохота) — надрываць (падрываць) жывот (жываты) ад смеху (з рогату)

надрывать горло — надрываць горла

надрываться

1) наддзірацца

надрывацца

2) надрывацца, падрывацца

надрываться со смеху — надрывацца ад смеху

сердце (душа) надрывается — сэрца (душа) надрываецца

3) страд. наддзірацца

надрывацца

падрывацца

см. надрывать

надрывистый

надрывісты

надрывно

нареч. надрыўна

надрывный

надрыўны

надсада

жен. прост.

2) (надрыв) надрыў, -рыву муж.

кашель с надсадой — кашаль з надрывам

надсадный

1) натужны

2) надрыўны

см. надсада

надсаженный

прост. надарваны

надсаживать

несовер. прост. (надрывать) надрываць

(о голосе — ещё) зрываць