надрыв
муж.
1) (действие) наддзіранне, -ння ср., надрыванне, -ння ср.
см. надрывать 1
2) в др. знач. надрыў, -рыву муж.
верёвка с надрывом — вяроўка з надрывам
кашель с надрывом — кашаль з надрывам
душевный надрыв — душэўны надрыў
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)