Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

сопроводитель

суправаджальнік, -ка муж.

сопроводительная

сущ. суправаджальная, -най жен.

сопроводительница

суправаджальніца, -цы жен.

сопроводительный

суправаджальны

сопроводить

совер. дадаць, далучыць (да чаго)

см. сопровождать 3

сопровождать

несовер.

1) суправаджаць

сопровождать арестованных — суправаджаць арыштаваных

2) перен. (сопутствовать) адбывацца (пры чым), адбывацца адначасова (з чым), ісці (адбывацца) поруч (з чым), суправаджаць (што), спадарожнічаць (чаму)

происшествие сопровождали следующие обстоятельства — здарэнне адбывалася пры наступных акалічнасцях

успех сопровождает все концерты хора — поспехам карыстаюцца ўсе канцэрты хору

3) (прилагать) офиц. дадаваць, далучаць (да чаго)

заявление необходимо сопровождать соответствующими документами — да заявы неабходна дадаваць (далучаць) адпаведныя дакументы

сопровождаться

1) (происходить одновременно с чем-либо) адбывацца адначасова (з чым)

быць (з чым)

дождь сопровождался грозой — дождж быў з навальніцай

2) страд. суправаджацца

дадавацца, далучацца

см. сопровождать 1, 3

сопровождающий

1) прич. які (што) суправаджае

2) прил. суправаджальны, адначасовы

сопровождающие обстоятельства — суправаджальныя (адначасовыя) акалічнасці

3) сущ. суправаджальнік, -ка муж.

сопровождение

1) (действие) суправаджэнне, -ння ср.

спадарожнічанне, -ння ср.

дадаванне, -ння ср., далучэнне, -ння ср.

в сопровождении друзей — разам з сябрамі

см. сопровождать

2) муз. суправаджэнне, -ння ср.

(аккомпанемент) акампанемент, -ту муж.

сопромат

(сопротивление материалов) разг. супрамат, -та муж. (супраціўленне матэрыялаў)