Verbum

отколотить

совер. разг.

1) (отбить) адбіць, мног. паадбіваць

2) (избить) набіць, адлупцаваць

отколотый

адколаты

отколоть

I совер.

1) (отделить ударом) адкалоць, мног. паадколваць

(лучину, щепку) адшчапіць, мног. паадшчэпліваць, паадшчапляць

2) (сделать или сказать что-либо неожиданное) прост. урэзаць

3) перен. адкалоць

отколоть оленя от стада — адкалоць аленя ад статка

отколоть штуку — урэзаць штуку

II совер. (отшпилить) адкалоць, мног. паадколваць, адшпіліць, мног. паадшпільваць, паадшпіляць

отколоться

I совер.

1) (отделиться ударом) адкалоцца, мног. паадколвацца

(о лучине, щепке) адшчапіцца, мног. паадшчэплівацца, паадшчапляцца

2) перен. адкалоцца

отколоться от компании — адкалоцца ад кампаніі

II совер. (о чём-либо приколотом) адкалоцца, мног. паадколвацца, адшпіліцца, мног. паадшпільвацца, паадшпіляцца

отколоченный

1) адбіты, мног. паадбіваны

2) набіты, адлупцаваны

см. отколотить

отколошматить

совер. прост. адкалашмаціць

отколупанный

адкалупаны

отколупать

совер. прост. адкалупаць

отколупнутый

адкалупнуты, адкалуплены

отколупнуть

совер. однокр. адкалупнуць, адкалупіць, мног. паадкалупліваць