Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

отметать

I несовер. прям., перен. адмятаць

II совер.

1) (кончить, перестать бросать) адкідаць

2) (произвести потомство — о животных) прывесці

(выделить икру — о рыбах) аднераставаць

адкласці ікру

III совер. разг. (прошить крупными стежками) адфастрыгаваць

(петли) абкідаць, мног. паабкідаць, паабкідваць

отметаться

несовер. страд. адмятацца

см. отметать I

отметённый

адмецены, мног. паадмятаны

отметина

жен.

1) (у животных) мета, -ты жен., метка, -кі жен.

(пятно) лапіна, -ны жен.

2) (знак) знак, род. знака муж.

(метка) метка, -кі жен.

отметить

совер.

1) в разн. знач. адзначыць, мног. паадзначаць, паадзначваць

2) (заметить) заўважыць

отметиться

1) (зарегистрироваться) адзначыцца

2) (выписаться из домовой книги) разг. выпісацца

отметка

жен.

1) адзнака, -кі жен.

знак, -ка муж.

метка, -кі жен.

2) (действие) адзначэнне, -ння ср.

(неоконч. действие) адзначванне, -ння ср.

3) (оценка) адзнака, -кі жен.

отметочный

адзначальны

отметочный штамп — адзначальны штамп

отметчик

адзначнік, -ка муж.

отметчица

адзначніца, -цы жен.