Verbum

отказник

адказнік, -ка муж.

отказница

адказніца, -цы жен.

отказнический

адказніцкі

отказничество

адказніцтва, -ва ср.

отказывать

несовер.

1) адмаўляць

отказывать в просьбе — адмаўляць у просьбе

отказывать себе в чём-либо — адмаўляць сабе ў чым-небудзь

2) (завещать) уст. адпісваць

3) (увольнять) уст. звальняць

отказывать от места — звальняць з месца (з пасады)

4) (о механизме) пераставаць дзейнічаць

станавіцца, псавацца

мотор отказывает — матор становіцца (псуецца)

отказываться

адмаўляцца

откалывание

I 1) адколванне, -ння ср.

адшчэпліванне, -ння ср., адшчаплянне, -ння ср.

2) адколванне, -ння ср.

см. откалывать I 1, 3

II адколванне, -ння ср., адшпільванне, -ння ср., адшпілянне, -ння ср.

см. откалывать II

откалывать

I несовер.

1) (отделять ударом) адколваць

(лучину, щепку) адшчэпліваць, адшчапляць

2) (делать или говорить что-либо неожиданное) прост. рэзаць

3) перен. адколваць

см. отколоть I

откалывать штуки — вырабляць (урэзваць) штукі

II несовер. (отшпилять) адколваць, адшпільваць, адшпіляць

откалываться

I несовер.

1) (отделяться ударом) адколвацца

(о лучине, щепке) адшчэплівацца, адшчапляцца

2) перен. адколвацца

см. отколоться I

3) страд. адколвацца

адшчэплівацца, адшчапляцца

см. откалывать I 1, 3

II несовер. возвр., страд. адколвацца, адшпільвацца, адшпіляцца

см. отколоться II, откалывать II

откапывание

адкопванне, -ння ср.