Verbum

обкладчик

охот. абкладчык, -ка муж.

обкладывание

1) абкладанне, -ння ср., абкладванне, -ння ср.

2) охот. акружэнне, -ння ср.

3) (налогом) абкладанне, -ння ср.

абкладванне, -ння ср., аблажэнне, -ння ср.

обкладывать

несовер.

1) абкладаць, абкладваць

обкладывать газон дёрном — абкладваць газон дзёрнам

2) охот. абкружаць, аступаць

3) (налогом) абкладаць, абкладваць

обкладываться

1) (обкладывать себя чем-либо вокруг) абкладацца, абкладвацца

обкладываться книгами — абкладацца (абкладвацца) кнігамі

2) страд. абкладацца, абкладвацца

абкружацца

см. обкладывать

обклевать

совер. абдзяўбці, мног. паабдзёўбваць

обклеенный

абклеены, мног. паабклейваны

обклеивание

абклейванне, -ння ср.

обклеивать

несовер. абклейваць

обклеиваться

страд. абклейвацца

обклеить

совер. абклеіць, мног. паабклейваць