Verbum

обезглавленный

1) абезгалоўлены

2) перен. пазбаўлены кіраўніцтва, абезгалоўлены

обезглавливание

абезгалоўліванне, -ння ср.

обезглавливать

несовер.

1) сцінаць (знімаць) галаву, абезгалоўліваць

2) перен. (лишать главы, руководства) пазбаўляць кіраўніцтва, абезгалоўліваць

обезглавливаться

страд. абезгалоўлівацца

обездвижение

абезрухоўленне, -ння ср.

обездвиженный

абезрухоўлены

обездвиживание

абезрухоўліванне, -ння ср.

обездвиживать

несовер. абезрухоўліваць

обездвиживаться

страд. абезрухоўлівацца

обездвижить

совер. абезруховіць