Verbum

случной

злучны, спаравальны

слушание

слуханне, -ння ср.

слушанный

слуханы

слушатель

слухач, -ча муж.

слушательница

слухачка, -кі жен.

слушательский

слухацкі

слушать

несовер. в разн. знач. слухаць

слушать радио — слухаць радыё

слушать концерт — слухаць канцэрт

слушать дело в суде — слухаць справу ў судзе

слушать курс высшей математики — слухаць курс вышэйшай матэматыкі

он во всём слушал отца — ён ва ўсім слухаў бацьку

слушать певицу — слухаць спявачку

слушаться

1) (повиноваться) слухаць (каго), слухацца

2) страд. слухацца

слушаюсь! — слухаю!

слушок

муж. уменьш.-уничиж. чутка, -кі жен., шэпты, -таў мн.

слыть

несовер. разг. лічыцца, славіцца (як)

он слывёт добряком — ён славіцца як дабрадзей (лічыцца дабрадзеем)

он слывёт у нас музыкантом (за музыканта) — ён лічыцца ў нас музыкантам (за музыканта)