Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

случайный

выпадковы

случать

несовер. злучаць, злучваць, спароўваць

случаться

I несовер. здарацца

(встречаться) трапляцца, надарацца

(приходиться) даводзіцца

см. случиться I

II несовер. возвр., страд. злучацца, злучвацца, спароўвацца

см. случиться II, случить

случённый

злучаны, спараваны

случившееся

ср. сущ. тое, што здарылася (выпала, трапілася, надарылася, адбылося)

см. случиться I

(происшествие) здарэнне, -ння ср.

(событие) падзея, -дзеі жен.

(приключение) прыгода, -ды жен.

(случай) выпадак, -дку муж.

случившийся

які (што) здарыўся, які (што) выпаў

які (што) трапіўся

які (што) адбыўся

см. случиться I

случить

совер. злучыць, спараваць

случиться

I совер.

1) здарыцца, выпасці

2) (встретиться) трапіцца, надарыцца

(прийтись) давесціся

(оказаться) трапіцца

(быть, иметься) быць

случился здесь друг — трапіўся тут друг (сябар)

случилось заночевать в поле — давялося (выпала) заначаваць у полі

II совер. (о животных) злучыцца, спаравацца

случка

жен. злучка, -кі жен., спароўванне, -ння ср.

случник

спец. злучнік, -ка муж.