Verbum

смягчить

совер. прям., перен. змякчыць, памякчыць

смягчить кожу — змякчыць скуру

смягчить свет абажуром — змякчыць (памякчыць) святло абажурам

смягчить боль — змякчыць (зменшыць) боль

смягчить приговор — змякчыць (памякчыць) прыгавор

смягчить согласный звук — змякчыць (памякчыць) зычны гук

смягчиться

в разн. знач. змякчыцца, памякчэць

кожа смягчилась — скура змякчылася (памякчэла)

гнев смягчился — гнеў змякчыўся (памякчэў)

звук смягчился — гук змякчыўся (памякчэў)

смякать

несовер. прост.

1) змякаць, мякнуць

2) змякаць, абмякаць

3) мякчэць

см. смякнуть

смякнуть

совер. прост.

1) (стать мягким) змякнуць, размякнуць

2) (стать расслабленным, обмякнуть) змякнуць, абмякнуць

3) перен. (утратить строгость) змякнуць, памякчэць

смятение

ср.

1) (замешательство) збянтэжанасць, -ці жен.

замяшанне, -ння ср.

2) (паника) перапалох, -ху муж.

(растерянность) разгубленасць, -ці жен.

смятенность, смятённость

уст. разгубленасць, -ці жен.

узрушанасць, -ці жен.

трывожнасць, -ці жен.

смятенный, смятённый

уст. разгублены

узрушаны

трывожны

смятый

совер.

1) змяты

скамечаны

2) зламаны

см. смять

смять

совер.

1) змяць

(скомкать) скамячыць

смять платье — змяць (скамячыць) сукенку

2) воен. зламаць

смять противника — зламаць праціўніка

смяться

змяцца

(скомкаться) скамячыцца