Verbum

смирённый

уціхаміраны, утаймаваны

см. смирить

смиритель

уціхамірвальнік, -ка муж.

смирительный

уст. уціхамірвальны

смирить

совер. уціхамірыць, утаймаваць

смирить врага — уціхамірыць ворага

смириться

уціхамірыцца, утаймавацца, скарыцца, стаць пакорлівым

смирна

(смола) уст. смірна, -ны жен.

смирнеть

несовер. разг. цішэць, спакайнець, станавіцца цішэйшым (спакайнейшым)

смирно

нареч.

1) воен. смірна

2) (спокойно) ціха, спакойна

смирный

ціхі, спакойны, ціхмяны

(о животных — ещё) рахманы

смирять

несовер. уціхамірваць, утаймоўваць