Verbum

трепанироваться

несовер. страд. трэпанавацца

трепануть

совер., однокр. прост.

1) рвануць

матнуць

трасануць

тармаснуць

тузануць

2) ляпнуць

см. трепать 1, 4

трепать

несовер.

1) (развевать) развяваць

(рвать) рваць

(мотать) матляць

(трясти) трэсці

(тормошить) тармасіць

(дёргать) тузаць

(волосы и т.п.) перабіраць, кудлаціць

(за волосы — в наказание) цягаць

ветер треплет её платье — вецер развявае (рве) яе сукенку

шквалом треплет паруса — шквалам рве (матляе, развявае) парусы

лиса треплет курицу — ліса тармосіць курыцу

ветром треплет гриву — ветрам развявае грыву

трепать кого-либо за волосы — цягаць (тузаць) каго-небудзь за валасы

2) (о костюме, обуви и т.п. — рвать) разг. трапаць, драць, дзерці

бузаваць

он быстро треплет одежду — ён хутка трэпле (дзярэ, бузуе) адзенне

3) (о лихорадке) разг. трэсці

4) (похлопывать) ляпаць, паляпваць

начал трепать по плечу — пачаў ляпаць (паляпваць) па плячы

5) (лён, пеньку) трапаць

6) (поносить) разг. бузаваць

имя его постоянно треплют — імя яго заўсёды бузуюць

трепать нервы — матаць (вымотваць) нервы

трепать языком — мянціць (малоць) языком

трепаться

несовер.

1) (развеваться, трепыхаться) развявацца, трапятацца, матляцца

2) (изнашиваться, рваться) разг. трапацца, драцца, дзерціся

бузавацца

3) (говорить глупости) груб. прост. плявузгаць

мянціць (малоць) языком

4) страд. развявацца

рвацца

матляцца

трэсціся

тармасіцца

тузацца

перабірацца, кудлаціцца

цягацца, трапацца, драцца, дзерціся

бузавацца

см. трепать 1, 2, 5, 6

трепач

муж. груб. прост. трапло, -ла ср.

балбатун, -на муж.

трепет

муж.

1) трапятанне, -ння ср.

дрыжанне, -ння ср.

матлянне, -ння ср.

мільганне, -ння ср., мігценне, -ння ср., трымценне, -ння ср.

заміранне, -ння ср.

біццё, -цця ср.

см. трепетать

2) (страх) страх, род. страху муж.

(ужас) жах, род. жаху муж.

наводить трепет на кого-либо — наганяць страх (жах) на каго-небудзь

3) (волнение) хваляванне, -ння ср.

ждём ваших гастролей с нетерпением и трепетом — чакаем вашых гастроляў з нецярпеннем і хваляваннем

трепетание

ср. см. трепет 1

трепетать

несовер.

1) (колебаться, дрожать) трапятацца

дрыжаць

матляцца

(чем) трапятаць

(о свете, огне и т.п.) мільгаць, мігцець, трымцець

2) перен. (быть охваченным внутренней дрожью, волнением от какого-либо сильного чувства) дрыжаць, калаціцца, млець, заміраць, трымцець

(о сердце) біцца, калаціцца, заміраць

трепетать от страха — дрыжаць (калаціцца) ад страху

трепетать от восторга — млець ад захаплення

сердце трепещет от радости — сэрца б’ецца (калоціцца, замірае) ад радасці

трепетно

нареч.

1) трапятліва

дрыгатліва

мігатліва

2) (взволнованно) усхвалявана, з хваляваннем

3) (робко) баязліва

трепетный

1) (колеблющийся, бьющийся, трепыхающийся) трапятлівы, трапяткі

(дрожащий) дрыгатлівы

(мерцающий) мігатлівы

2) (взволнованный) усхваляваны

3) (боязливый) баязлівы