Verbum

объявитель

абвяшчальнік, -ка муж., аб’яўнік, -ка муж.

объявительница

абвяшчальніца, -цы жен.

аб’яўніца, -цы жен.

объявить

совер. аб’явіць, абвясціць

объявиться

разг.

1) (признать себя кем-либо) аб’явіцца

2) (появиться) з’явіцца, паявіцца

(найтись) знайсціся

объявление

ср.

1) (действие) аб’яўленне, -ння ср., абвяшчэнне, -ння ср.

2) (извещение) аб’ява, -вы жен., абвестка, -кі жен.

объявленный

аб’яўлены, абвешчаны

объявлять

несовер. аб’яўляць, абвяшчаць

объявляться

1) аб’яўляцца

2) з’яўляцца, паяўляцца

знаходзіцца

см. объявиться

3) страд. аб’яўляцца, абвяшчацца

см. объявлять

объягниться

совер. акаціцца

объяснение

ср.

1) тлумачэнне, -ння ср.

объяснение слова — тлумачэнне слова

представить свои объяснения — прывесці свае тлумачэнні

2) (разговор) размова, -вы жен.

объяснение в любви — прызнанне ў каханні