Verbum

отчаленный

адчалены

см. отчалить 1

отчаливание

1) (отвязывание) мор. адчальванне, -ння ср.

2) (отплытие) адчальванне, -ння ср., адплыванне, -ння ср.

ад’язджанне, -ння ср.

отчаливать

несовер.

1) (отвязывать) мор. адчальваць

2) (отплывать) адчальваць, адплываць

ад’язджаць

отчаливай! (убирайся) прост. — адыдзі!, адстань!, ідзі прэч!

отчаливаться

1) (отвязываться) мор. адчальвацца

2) (освобождаясь от причала, отплывать) адчальвацца, адплываць, ад’язджаць

3) страд. адчальвацца, адплываць, ад’язджаць

3) страд. адчальвацца

см. отчаливать 1

отчалить

совер.

1) (отвязать) мор. адчаліць

2) (отплыть) адчаліць, адплысці, адплыць, ад’ехаць

отчалиться

1) (отвязаться) мор. адчаліцца

2) (освобождаясь от причала, отплыть) адчаліцца, адплысці, адплыць, ад’ехаць

отчасти

нареч. часткова

отчаяние

ср. роспач, -чы жен., адчай, -чаю муж.

отчаянно

нареч.

1) (безрассудно смело) адчайна

(яростно) шалёна

отчаянно сопротивляться — адчайна (шалёна) супраціўляцца

2) (очень) разг. страшэнна, моцна, вельмі, надта

отчаянность

адчайнасць, -ці жен.

он всегда отличался отчаянностью — ён заўсёды вылучаўся адчайнасцю