Verbum

смирение

ср.

1) (действие) уціхаміранне, -ння ср.

уціхамірванне, -ння ср., утаймаванне, -ння ср.

2) (о чувстве) пакора, -ры жен.

пакорлівасць, -ці жен.

ціхмянасць, -ці жен.

смиренник

уст., теперь ирон. ціхмяны, -нага муж., пакорлівы, -вага жен.

ціхоня, -ні муж.

смиренница

ціхмяная, -най жен.

пакорлівая, -вай жен.

ціхоня, -ні жен.

смиренничать

несовер. разг. быць (прыкідвацца), пакорлівым (ціхім, ціхмяным)

смиренно

нареч. пакорна, пакорліва

ціха, ціхмяна

смиренномудрие

ср. уст., ирон. ціхмянамудранасць, -ці жен.

смиренномудрый

ціхмянамудры

смиренность

пакорлівасць, -ці жен., пакора, -ры жен.

ціхмянасць, -ці жен.

смиренный

пакорны, пакорлівы, ціхі, ціхмяны

смиренство

уст. см. смирение 2