обруб
муж.
1) (действие) абсяканне, -ння ср.
2) (место, по которому обрублен, отсечён кусок чего-либо) водруб, -ба муж.
3) (кусок, обрубленный от чего-либо, или предмет, от которого обрублен кусок) абрубак, -бка муж., уцінак, -нка муж.
обрубание
1) абсяканне, -ння ср.
(сучьев — ещё) абцярэбліванне, -ння ср., ацярэбліванне, -ння ср.
2) адсяканне, -ння ср., адцінанне, -ння ср., уцінанне, -ння ср.
см. обрубать 1
обрубать
I несовер.
1) абсякаць
(сучья — ещё) абцярэбліваць, ацярэбліваць
2) (отрубать, укорачивать) адсякаць, адцінаць, уцінаць
см. обрубить I
II несовер. (подшивать с краёв) портн. абрубліваць, падрубліваць, зарубліваць
обрубаться
I несовер. страд.
1) абсякацца
абцярэблівацца, ацярэблівацца
2) адсякацца, адцінацца, уцінацца
см. обрубать I
II несовер. страд. абрублівацца, падрублівацца, зарублівацца
см. обрубать II
обрубить
I совер.
1) абсячы, мног. паабсякаць
(сучья — ещё) абцерабіць, ацерабіць, мног. паабцярэбліваць
обрубить сучья — абсячы (абцерабіць, ацерабіць) сукі
2) (отрубить, укоротить) адсячы, мног. паадсякаць, адцяць, уцяць
обрубить канат — адсячы канат
II совер. (подшить с краёв) портн. абрубіць,
мног. паабрубліваць, падрубіць, зарубіць,
мног. пазарубліваць
обрубка
I жен.
1) абсяканне, -ння ср.
абцярэбліванне, -ння ср., ацярэбліванне, -ння ср.
2) адсяканне, -ння ср., абцінанне, -ння ср., уцінанне, -ння ср.
см. обрубать I
II жен. портн. абрубліванне,
-ння ср., падрубліванне,
-ння ср., зарубліванне,
-ння ср.
см. обрубать II
III тех. абрубка,
-кі жен.
обрубленный
I 1) абсечаны,
мног. паабсяканы, абцярэблены, ацярэблены,
мног. паабцярэбліваны
2) адсечаны, мног. паадсяканы, адцяты, уцяты
см. обрубить I
II абрублены,
мног. паабрубліваны, падрублены, зарублены
мног. пазарубліваны
см. обрубить II