Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

обручение

ср. заручыны, -чын ед. нет

обручённый

заручаны

обручить

совер. церк. заручыць

обручиться

заручыцца

обручный

спец. абручны

обрушать

несовер. уст. см. обрушивать

обрушение

1) абвальванне, -ння ср., абрушванне, -ння ср., абурванне, -ння ср.

см. обрушивать 1

2) горн. абрушэнне, -ння ср.

обрушенный

I 1) абвалены, мног. паабвальваны, абрушаны, абураны

2) абрушаны

см. обрушить I

II абдзёрты, абадраны

см. обрушить II

обрушивать

несовер.

1) (разваливать, разрушать) абвальваць, абрушваць, абурваць

2) перен. абрушваць

обрушиваться

1) абвальвацца, абрушвацца, абурвацца

2) перен. накідвацца, навальвацца, нападаць

3) страд. абвальвацца, абрушвацца, абурвацца

см. обрушивать