обручение
Verbum
анлайнавы слоўнікРуска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)
Скарачэнніобручённый
заручаны
обручить
обручиться
заручыцца
обручный
обрушать
обрушение
1) абвальванне, -ння
2)
обрушенный
I 1) абвалены,2) абрушаны
обрушивать
1) (разваливать, разрушать) абвальваць, абрушваць, абурваць
2)
обрушиваться
1) абвальвацца, абрушвацца, абурвацца
2)
3)