Verbum

оброненный

упушчаны

згублены

обронить

совер. (уронить) упусціць

(потерять) згубіць

оброненный замечание, слово — кінуць (падаць) заўвагу, слова

обросший

1) прич. які (што) аброс

2) прил. аброслы

оброть

жен. обл. аброць, -році жен., кантар, -ра муж.

оброчник

ист. аброчнік, -ка муж., чыншавік, -ка муж.

оброчный

ист. аброчны, чыншавы

оброшенный

уст. акінуты

обруб

муж.

1) (действие) абсяканне, -ння ср.

2) (место, по которому обрублен, отсечён кусок чего-либо) водруб, -ба муж.

3) (кусок, обрубленный от чего-либо, или предмет, от которого обрублен кусок) абрубак, -бка муж., уцінак, -нка муж.

обрубание

1) абсяканне, -ння ср.

(сучьев — ещё) абцярэбліванне, -ння ср., ацярэбліванне, -ння ср.

2) адсяканне, -ння ср., адцінанне, -ння ср., уцінанне, -ння ср.

см. обрубать 1

обрубать

I несовер.

1) абсякаць

(сучья — ещё) абцярэбліваць, ацярэбліваць

2) (отрубать, укорачивать) адсякаць, адцінаць, уцінаць

см. обрубить I

II несовер. (подшивать с краёв) портн. абрубліваць, падрубліваць, зарубліваць