Verbum

откозырять

совер. адказыраць

откол

адкол, -лу муж., мн. нет

отколачивать

несовер. адбіваць

см. отколотить 1

отколе

нареч. уст. адкуль

отколотить

совер. разг.

1) (отбить) адбіць, мног. паадбіваць

2) (избить) набіць, адлупцаваць

отколотый

адколаты

отколоть

I совер.

1) (отделить ударом) адкалоць, мног. паадколваць

(лучину, щепку) адшчапіць, мног. паадшчэпліваць, паадшчапляць

2) (сделать или сказать что-либо неожиданное) прост. урэзаць

3) перен. адкалоць

отколоть оленя от стада — адкалоць аленя ад статка

отколоть штуку — урэзаць штуку

II совер. (отшпилить) адкалоць, мног. паадколваць, адшпіліць, мног. паадшпільваць, паадшпіляць

отколоться

I совер.

1) (отделиться ударом) адкалоцца, мног. паадколвацца

(о лучине, щепке) адшчапіцца, мног. паадшчэплівацца, паадшчапляцца

2) перен. адкалоцца

отколоться от компании — адкалоцца ад кампаніі

II совер. (о чём-либо приколотом) адкалоцца, мног. паадколвацца, адшпіліцца, мног. паадшпільвацца, паадшпіляцца

отколоченный

1) адбіты, мног. паадбіваны

2) набіты, адлупцаваны

см. отколотить

отколошматить

совер. прост. адкалашмаціць