совершаться
1) (происходить) адбывацца
(случаться) здарацца
2) (делаться) рабіцца
учыняцца
(осуществляться) здзяйсняцца, ажыццяўляцца
(сбываться) збывацца
3) страд. рабіцца
чыніцца, учыняцца
тварыцца, вытварацца, праводзіцца
здзяйсняцца, ажыццяўляцца
выконвацца
вяршыцца
заключацца
афармляцца
спраўляцца
адпраўляцца
см. совершать
совершение
1) учыненне, -ння ср.
(чего-либо бурного) вытваранне, -ння ср.
правядзенне, -ння ср.
(осуществление) здзяйсненне, -ння ср., ажыццяўленне, -ння ср.
(исполнение) выкананне, -ння ср., (неоконч. действие) выконванне, -ння ср.
вяршэнне, -ння ср.
2) (условия, сделки и т.п.) учыненне, -ння ср., заключэнне, -ння ср.
3) (обряда) спраўлянне, -ння ср.
(богослужения) адпраўленне, -ння ср.
см. совершать
совершенно
нареч. зусім, цалкам
совершенно глухой — зусім глухі
совершенно раздетый — зусім раздзеты
совершенно верно — зусім правільна
совершенно всё — усё чыста
совершеннолетние
ср. паўналецце, -цця ср., даросласць, -ці жен.
совершенный
I 1) (обладающий совершенством) дасканалы
2) (полный, несомненный, окончательный) поўны, канчатковы
(абсолютный) абсалютны
совершенная правда — абсалютная праўда
совершенное число мат. — поўны лік
совершенные лета — сталыя гады
II прил. совершенный вид грам. — закончанае трыванне
совершенство
ср. дасканаласць, -ці жен.
совершенствование
удасканальванне, -ння ср., удасканаленне, -ння ср.