Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

обознаться

совер. разг. абазнацца, памыліцца

простите, я обознался — прабачце, я абазнаўся

обозначать

несовер.

1) (делать знак, метить) абазначаць, значыць, меціць, адзначаць

обозначать буквами — абазначаць літарамі

2) (отмечать, выделять) адзначаць

(делать видным) абазначаць, выпукляць

см. обозначить

3) (означать) азначаць

обозначаться

1) (определяться) выяўляцца, вызначацца

2) (делаться видным, заметным) абазначацца, выступаць, выпукляцца

см. обозначиться

3) страд. абазначацца, значыцца, меціцца, адзначацца

см. обозначать

обозначение

ср.

1) (действие) абазначэнне, -ння ср.

значанне, -ння ср., мечанне, -ння ср.

см. обозначать

2) (знак) адзнака, -кі жен., знак, род. знака муж.

условные обозначения — умоўныя адзнакі (знакі)

3) (означение) азначэнне, -ння ср.

обозначенный

1) абазначаны, пазначаны, памечаны, адзначаны, мног. паадзначваны

2) (отмеченный, выделенный) адзначаны, мног. паадзначваны

абазначаны, выпуклены

обозначить

совер.

1) (сделать знак, отметить) абазначыць

(о многих предметах) пазначыць, памеціць

адзначыць, мног. паадзначваць

2) (отметить, выделить) адзначыць, мног. паадзначваць

(сделать заметным) абазначыць, выпукліць

худоба резко обозначила скулы — худзізна рэзка абазначыла скулы

см. обозначать

обозначиться

1) (определиться) выявіцца, вызначыцца

2) (стать заметным) абазначыцца, выступіць, выпукліцца

обозник

абознік, -ка муж.

обозный

абозны

обозревание

ср. агляданне, -ння ср., агляд, -ду муж.