плуг с.-х. плуг, род. плу́га м.;
плуга́рь уст. ара́ты, -тага м.; спец. плуга́р, -ра́ м.;
плужни́к обл.
1. (лемех) с.-х. ляме́ш, род. лемяша́ м.; (сошник) наро́г, -га м.;
2. (плугарь) ара́ты, -тага м., плуга́р, -ра́ м.
плу́жно-ро́торный с.-х. плу́жна-ро́тарны.
плу́жный плу́жны;
плу́жное земледе́лие плу́жнае земляро́бства.
плу́нжер техн. плу́нжар, -ра м.;
плут м. (мошенник) махля́р, -ра́ м.; круце́ль, род. круцяля́ м.; (обманщик) ашука́нец, -нца м.; шахра́й, -ра́я м.;
2. (хитрец) хітру́н, -на́ м.; шэ́льма, -мы м. и ж.
плута́ть несов., разг. блудзі́ць; (блуждать) блука́ць.