Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

льстец ліслі́вец, -лі́ўца м., падлі́знік, -ка м., падлі́за, -зы м.;

льсти́во нареч. ліслі́ва;

льсти́вость ж. ліслі́васць, -ці ж., падлі́званне, -ння ср.;

льсти́вый ліслі́вы, падлі́злівы;

льстить несов.

1. (кому) ліслі́віць (перад кім); (хвалить) хвалі́ць (каго); (подлизываться) падлі́звацца (да каго);

2. (кому, чему — доставлять удовольствие) це́шыць (каго, што), дава́ць уце́ху (каму, чаму); ла́шчыць (каго, што); падаба́цца (каму, чаму);

э́то льсти́ло его́ самолю́бию гэ́та це́шыла яго́ самалю́бства (дава́ла ўце́ху яго́ самалю́бству);

ему́ льсти́ло внима́ние молодёжи яго́ це́шыла (яму́ дава́ла ўце́ху, яму́ падаба́лася) ува́га мо́ладзі;

льстить себя́ наде́ждой це́шыць сябе́ надзе́яй.

льсти́ться несов. ква́піцца (на што), гна́цца (за чым);

льсти́ться на де́ньги ква́піцца на гро́шы, гна́цца за граша́мі.