клоа́ка прям., перен. клаа́ка, -кі ж.;
клоака́льный клаака́льны;
клоа́чные мн., сущ., зоол. клаа́чныя, -ных;
клобу́к церк. клабу́к, -ка м.
клок м.
1. жмут, род. жму́та м.; (волос) па́сма, -мы ж.; (шерсти и т. п.) касмы́ль, -ля́ м., разг. касмы́ліна, -ны ж., касмы́к, -ка́ м., камя́к, -ка́ м.;
2. (лоскут, обрывок) шмато́к, -тка́ м.; (сена, травы — ещё) жмуто́к, -тка́ м.; (кусок) кусо́к, -ска́ м.; (комок) камя́к, -ка́ м.;
изорва́ть в кло́чья падра́ць на шматкі́ (на кава́лкі).
кло́кот бу́лькат, -ту м., клёкат, -ту м.;
клокота́ние
1. бурле́нне, -ння ср., бульката́нне, -ння ср., клеката́нне, -ння ср.;
2. бу́льканне, -ння ср., хрыпе́нне, -ння ср.; см. клокота́ть 1, 2;