бойI м.
1. бой, род. бо́ю м.;
оборони́тельный бой абаро́нчы бой;
наступа́тельный бой наступа́льны бой;
кла́ссовые бои́ кла́савыя баі́;
ввести́ в бой уве́сці ў бой;
дать бой даць бой;
приня́ть бой прыня́ць бой;
взять без бо́я узя́ць без бо́ю;
2. (сигнал ударами) бой, род. бо́ю м.;
бой часо́в бой гадзі́нніка;
бой бараба́на бой бараба́на;
3. (убой скота на мясо) забо́й, -бо́ю м., рэза́нне, -ння ср., зарэ́з, -зу м.; (свиней) кало́нне, -ння ср.;
◊
взять с бо́ю узя́ць з бо́ю;
бить сме́ртным бо́ем біць смяро́тным бо́ем.
бойII (битое стекло, посуда и т. д.) бой, род. бо́ю м.
бо́йкий
1. (находчивый) бо́йкі; (проворный) жва́вы;
2. (оживлённый) бо́йкі; (о движениях) жва́вы; (людный — обычно) бо́йкі, лю́дны, шматлю́дны;
бо́йко нареч. бо́йка; жва́ва;
бо́йкость
1. бо́йкасць, -ці ж.; жва́васць, -ці ж.;
2. бо́йкасць, -ці ж.; жва́васць, -ці ж.; лю́днасць, -ці ж.; см. бо́йкий.
бойкоти́рованный байкатава́ны;
бойкоти́ровать сов., несов. байкатава́ць;
бойкоти́роваться несов., страд. байкатава́цца.