Verbum

морганати́ческий марганаты́чны;

морганати́ческий брак марганаты́чны шлюб.

морга́ние марга́нне, -ння ср., мо́рганне, -ння ср., мірга́нне, -ння ср.

моргани́зм биол. маргані́зм, -му м.;

моргани́ст маргані́ст, -та м.;

моргани́стский маргані́сцкі.

морга́ть несов. марга́ць, мо́ргаць, мірга́ць;

моргну́ть сов., однокр. маргну́ць, мо́ргнуць, міргну́ць;

◊

гла́зом не моргну́ть во́кам не міргну́ць;

моргу́н разг. маргу́н, -на́ м.;

моргу́нья маргу́ха, -хі ж.

мо́рда​^I ж.

1. (у животных) мо́рда, -ды ж.; мы́са, -сы ж., пы́са, -сы ж.; (у лошади) хра́па, -пы ж.; (у свиньи) лыч, род. лыча́ м.;

2. (лицо) груб. мо́рда, -ды ж.; мурло́, -ла́ ср.