пропита́тьII сов.
1. (смочить насквозь) прамачы́ць, насы́ціць, безл. нацягну́ць (сы́расці);
пропита́ть тря́пку раство́ром прамачы́ць ану́чу раство́рам;
2. перен., разг. напо́ўніць, насы́ціць, нацягну́ць (ві́льгаці);
во́здух пропи́тан за́пахом го́рных трав паве́тра напо́ўнена (насы́чана) па́хам го́рных траў;
3. перен. напо́ўніць, праніза́ць;
пропита́ть всю систе́му воспита́ния чу́вством любви́ к ро́дине напо́ўніць (праніза́ць) усю́ сістэ́му выхава́ння пачуццём любві́ да радзі́мы.
пропита́тьсяI сов., разг. пракармі́цца.
пропита́тьсяII сов.
1. (смочиться насквозь) прамо́кнуць (ад чаго), стаць мо́крым (ад чаго); нацягну́ць (сы́расці); набра́цца (чаго);
сте́ны пропита́лись сы́ростью сце́ны прамо́клі (ста́лі мо́крымі) ад сы́расці;
бревно́ пропита́лось водо́й бервяно́ набра́лася сы́расці (нацягну́ла ві́льгаці);
2. (насытиться) напо́ўніцца, насы́ціцца;
во́здух пропита́лся за́пахом мо́ря паве́тра напо́ўнілася (насы́цілася) па́хам мо́ра;
3. перен. прася́кнуцца;
пропита́ться но́выми иде́ями прася́кнуцца но́вымі ідэ́ямі.
пропи́тка ж., спец. прамо́чванне, -ння ср., насычэ́нне, -ння ср.; неоконч. насы́чванне, -ння ср.
пропи́точный насыча́льны.
пропи́тывание прамо́чванне, -ння ср., насы́чванне, -ння ср.;
пропи́тывать несов.
1. (увлажнять) прамо́чваць, насыча́ць;
2. прям., перен. (насыщать) напаўня́ць, насыча́ць; см. пропита́тьII;
пропи́тываться
1. (смачиваться насквозь) прамака́ць (ад чаго), станаві́цца мо́крым (ад чаго); наця́гваць (сы́расці); набіра́цца (чаго);
2. (насыщаться) напаўня́цца, насыча́цца;
3. перен. прасяка́цца;
4. страд. прамо́чвацца, насыча́цца; напаўня́цца; см. пропи́тывать.