Verbum

пропита́ться​^II сов.

1. (смочиться насквозь) прамо́кнуць (ад чаго), стаць мо́крым (ад чаго); нацягну́ць (сы́расці); набра́цца (чаго);

сте́ны пропита́лись сы́ростью сце́ны прамо́клі (ста́лі мо́крымі) ад сы́расці;

бревно́ пропита́лось водо́й бервяно́ набра́лася сы́расці (нацягну́ла ві́льгаці);

2. (насытиться) напо́ўніцца, насы́ціцца;

во́здух пропита́лся за́пахом мо́ря паве́тра напо́ўнілася (насы́цілася) па́хам мо́ра;

3. перен. прася́кнуцца;

пропита́ться но́выми иде́ями прася́кнуцца но́вымі ідэ́ямі.