журча́ть несов. журча́ць.
журьба́ ж., разг. лёгкая вымо́ва; дако́р, -ру м.
жу́ткий жу́дасны, страшэ́нны;
жу́ткое зре́лище жу́даснае відо́вішча;
жу́тко нареч., безл., в знач. сказ. жу́дасна, стра́шна, ву́сцішна.
жуткова́тый разг. страшнава́ты.
жуть
1. жуда́, -ды́ ж.; жу́дасць, -сці ж.; страх, род. стра́ху м.;
жуть берёт жуда́ бярэ́, страх аго́ртвае;
2. безл., в знач. сказ., прост. страх;
люде́й бы́ло — жуть людзе́й было́ — страх ко́лькі.
жу́хлость жу́хласць, -ці ж.; бля́класць, -ці ж.; зліня́ласць, -ці ж.;
жу́хлый жу́хлы; бля́клы; (линялый) ліня́лы.
жу́хнуть несов. жу́хнуць; бля́кнуць; ліня́ць.
жу́чить несов. (кого) разг. прабіра́ць (каго); ла́яць (каго); свары́цца (на каго).