Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

кра́ешек краёк, род. крайка́ м., краёчак, -чка м.

кра́жа ж. крадзе́ж, род. крадзяжу́ м.;

кра́жа со взло́мом крадзе́ж з узло́мам.

крайI в разн. знач. край, род. кра́ю и (о названии административно-территориальной единицы) кра́я м.;

из кра́я в край з кра́ю ў край, з канца́ ў кане́ц;

конца́-кра́ю нет канца́-кра́ю няма́;

моя́ ха́та с кра́ю, ничего́ не зна́ю погов. мая ха́та з кра́ю, нічо́га не зна́ю;

на краю́ све́та на краі́ све́ту, за све́там;

на краю́ ги́бели на краі́ гі́белі;

хвати́ть че́рез край перабра́ць ме́ру (далёка хапі́ць);

слу́шать кра́ем у́ха слу́хаць кра́ем ву́ха;

нали́ть до краёв (с края́ми) налі́ць па са́мыя берагі́ (з берага́мі);

ли́ться (перелива́ться, бить) че́рез край лі́цца (пераліва́цца, біць) це́раз край.

крайII предлог с род., уст., прост. край (чаго), каля́ (чаго), по́бач (з чым).

крайисполко́м (краево́й исполни́тельный комите́т) крайвыканка́м, -ма м. (краявы́ выкана́ўчы камітэ́т).

крайко́м (краево́й комите́т) крайка́м, -ма м. (краявы́ камітэ́т).

кра́йне нареч. кра́йне, ве́льмі, на́дта; (чрезвычайно) надзвы́чай;

кра́йний

1. (находящийся на краю) кра́йні;

кра́йняя изба́ кра́йняя ха́та;

кра́йняя ле́вая полит. кра́йняя ле́вая;

кра́йние чле́ны пропо́рции мат. кра́йнія чле́ны прапо́рцыі;

2. (чрезвычайный) кра́йні, надзвыча́йны; (последний) апо́шні;

кра́йние ме́ры кра́йнія (надзвыча́йныя, апо́шнія) ме́ры (за́хады);

кра́йний срок апо́шні тэ́рмін;

кра́йняя цена́ апо́шняя цана́;

кра́йняя необходи́мость кра́йняя неабхо́днасць (пі́льная патрэ́ба);

в кра́йнем слу́чае у кра́йнім вы́падку;

к кра́йнему сожале́нию на вялі́кі жаль;

по кра́йней ме́ре прына́мсі, па кра́йняй ме́ры;

кра́йность

1. кра́йнасць, -ці ж.;

переходи́ть из одно́й кра́йности в другу́ю перахо́дзіць з адно́й кра́йнасці ў і́ншую;

кра́йности схо́дятся кра́йнасці сыхо́дзяцца;

впада́ть в кра́йность упада́ць у кра́йнасць;

до кра́йности да кра́йнасці;

в кра́йности у кра́йнім вы́падку;

2. (тяжёлое положение) ця́жкае стано́вішча; (беда) бяда́, -ды́ ж.;

быть в кра́йности быць у ця́жкім стано́вішчы.

Кра́ков г. Кра́каў, -кава м.