Verbum

тягу́н мор. цягу́н, род. цегуну́ м.

тягу́честь цягу́часць, -ці ж.;

тягу́чий цягу́чы.

тягча́йший ве́льмі ця́жкі, найцяжэ́йшы.

тяж м.

1. техн. пас, род. па́са м., цяж, род. цяжа́ м.;

2. (в повозке) ато́са, -сы ж.;

3. мед. цяж, род. цяжа́ м.;

тяжи́ в лёгких цяжы́ ў лёгкіх.

тя́жба ж.

1. (судебное дело) уст. ця́жба, -бы ж., судо́вая спра́ва, суд, род. суду́ м.;

2. перен. спрэ́чка, -кі ж.; спабо́рніцтва, -ва ср., змага́нне, -ння ср.

тя́жебник м., уст. суця́га, -гі м., суця́жнік, -ка м.;

тя́жебница ж., уст. суця́га, -гі ж., суця́жніца, -цы ж.;

тя́жебный судо́вы; спрэ́чны.

тяжеле́е сравн. ст.

1. нареч. цяжэ́й;

нагрузи́ть тяжеле́е нагрузі́ць цяжэ́й;

2. прил. цяжэ́йшы;

э́тот сунду́к тяжеле́е я́щика гэ́ты ку́фар цяжэ́йшы за скры́нку.