Verbum

тягоме́р техн. цягаме́р, -ра м.

тя́гостно нареч., безл., в знач. сказ. ця́жка;

тя́гостность ця́жкасць, -ці ж.;

тя́гостный ця́жкі.

тя́гость ж. цяжа́р, -ру м.; ця́жкасць, -ці ж.;

◊

быть в тя́гость (кому-л.) быць цяжа́рам (для каго-небудзь);

тягота́ ж.; тя́готы мн. цяжа́р, -ру м.

тяготе́ние ср.

1. физ. прыцягне́нне, -ння ср.;

земно́е тяготе́ние физ. зямно́е прыцягне́нне;

2. перен. ця́га, -гі ж.; (стремление) імкне́нне, -ння ср.;

тяготе́ние к нау́ке ця́га (імкне́нне) да наву́кі.

тяготе́ть несов.

1. (испытывать тяготение) прыця́гвацца;

Луна́ тяготе́ет к Земле́ Ме́сяц прыця́гваецца да Зямлі́;

2. (иметь склонность, влечение) мець ця́гу (схі́льнасць), імкну́цца, цягну́цца;

тяготе́ть к иску́сству мець ця́гу (схі́льнасць) да маста́цтва, імкну́цца (цягну́цца) да маста́цтва;

3. (давить) гнясці́ (каго, што); душы́ць (каго, што); (висеть) вісе́ць (над кім, над чым).

тяготи́ть несов.

1. абцяжа́рваць;

снег тяготи́т кро́влю снег абцяжа́рвае дах;

тёплая оде́жда его́ тяготи́ла цёплае адзе́нне абцяжа́рвала яго́;

2. (быть в тягость) быць у цяжа́р (каму, чаму), быць (з’яўля́цца) ця́жкім (для каго, для чаго);

меня́ тяготи́т его́ прису́тствие мне ў цяжа́р яго́ прысу́тнасць;

3. уст. (угнетать) гнясці́; (мучить — ещё) му́чыць;

его́ тяготи́ли воспомина́ния яго́ прыгнята́лі (му́чылі) успамі́ны;

тяготи́ться быць у цяжа́р (каму, чаму), адчува́ць цяжа́р (ад каго, ад чаго), быць ця́жкім (ад чаго);

я тягощу́сь одино́чеством адзіно́та мне ў цяжа́р (мне ця́жка ад адзіно́ты);

она́ тяготи́лась его́ прису́тствием ёй было́ ця́жка ад яго́ прысу́тнасці.