Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

предводи́тельство

1. (действие) правады́рства, -ва ср.; (руководство) кіраўні́цтва, -ва ср.; кама́ндаванне, -ння ср.;

под предводи́тельством ста́рого партиза́на пад кама́ндаваннем старо́га партыза́на;

предводи́тельство отря́дом кіраўні́цтва (кама́ндаванне) атра́дам;

2. (звание, должность дворянства) ист. марша́лкаўства, прадвадзі́цельства, -ва ср.;

предводи́тельствовать несов. быць правадыро́м; правады́рстваваць (у каго); быць (стая́ць) на чале́ (каго, чаго); (руководить) кірава́ць; (командовать) кама́ндаваць.

предвое́нный перадвае́нны.

предвозвести́ть сов., книжн., уст.

1. (предречь) прадказа́ць;

2. (возвестить заранее) спавясці́ць (напе́рад), абвясці́ць (напе́рад); прадвясці́ць.

предвозве́стник книжн., уст. прадве́снік, -ка м.;

предвозве́стница прадве́сніца, -цы ж.;

предвозвеща́ть несов., уст.

1. (предрекать) прадка́зваць;

2. (возвещать заранее) спавяшча́ць (напе́рад), абвяшча́ць (напе́рад); прадвяшча́ць;

предвозвеща́ться страд. прадка́звацца, прадвяшча́цца;

предвозвеще́ние уст.

1. прадказа́нне, -ння ср.; неоконч. прадка́званне, -ння ср.;

2. спавяшчэ́нне (напе́рад), абвяшчэ́нне (напе́рад); прадвяшчэ́нне, -ння ср.; см. предвозвеща́ть.

предвосхити́ть сов., книжн. прадугада́ць; (предупредить, опередить) апярэ́дзіць; (определить заранее) вы́значыць напе́рад; (сделать что-л., опередив другого) зрабі́ць ране́й (за каго-небудзь); см. предвосхища́ть;