казна́II ж., воен. казённая ча́стка, разг. казённік, -ка м.
казначе́й казначэ́й, -чэ́я м., ска́рбнік, -ка м.;
казначе́йский казначэ́йскі;
госуда́рственный казначе́йский биле́т уст. дзяржа́ўны казначэ́йскі біле́т;
казначе́йство уст. казначэ́йства, -ва ср.;
казначе́йша уст. казначэ́іха, -хі ж.
казнённый (умерщвлённый) пакара́ны сме́рцю.
казни́ть
1. сов. (смертной казнью) пакара́ць сме́рцю;
2. несов. (смертной казнью) кара́ць сме́рцю;
3. перен. кара́ць; (мучить) му́чыць; (бичевать) бічава́ць;
казни́ться несов. му́чыць сябе́, му́чыцца; (раскаиваться) ка́яцца.
казнокра́д казнакра́д, -да м.;
казнокра́дство казнакра́дства, -ва ср.