Verbum

мига́ть несов.

1. (глазами) міга́ць, марга́ць, мо́ргаць;

2. (мерцать) міга́ць, мігаце́ць;

мига́ющий

1. прич. які́ (што) міга́е, які́ (што) марга́е, які́ (што) мо́ргае, які́ (што) мігаці́ць, які́ (што) мігці́ць; см. мига́ть;

2. прил. мігатлі́вы;

мигну́ть сов., однокр.

1. мігну́ць, маргну́ць, мо́ргнуць;

2. (о звёздах, пламени) мігну́ць.

ми́гом нареч. мі́гам, у міг, умо́мант.

мигра́нт ед. мігра́нт, -та м.

мигра́нты мігра́нты, -таў;

миграцио́нный міграцы́йны;

мигра́ция мігра́цыя, -цыі ж.

мигре́невый мігрэ́невы;

мигре́нь мед. мігрэ́нь, -ні ж.