клад прям., перен. скарб, род. ска́рбу м.
кла́дбище ср. мо́гільнік, -ка м.; мо́гілкі, -лак ед. нет, обл. клады́, -до́ў ед. нет;
кладби́щенский мо́гільнікавы.
кла́дезь м., уст., поэт. кало́дзеж, -жа м.; крыні́ца, -цы ж.;
◊
кла́дезь му́дрости ска́рбніца му́драсці.
кла́дка ж.
1. (действие) мурава́нне, -ння ср., кла́дка, -кі ж.;
2. (результат укладки кирпича, камня и т. п.) мур, род. му́ра м.; кла́дка, -кі ж.; муро́ўка, -кі ж.;
кирпи́чная кла́дка цагля́ны мур;
3. (яиц) нясе́нне, -ння ср., но́ска, -кі ж.;
4. (холощение) паклада́нне, -ння ср.;
5. обл. (доска, бревно через ручей) кла́дка, -кі ж.
кладова́я сущ. кладо́ўка, -кі ж.; (чулан) камо́ра, -ры ж.; обл. се́нечкі, -чак ед. нет.
кладо́вка разг. кладо́ўка, -кі ж.;
кладовщи́к кладаўшчы́к, -ка́ м.;
кладовщи́ца кладаўшчы́ца, -цы ж.
кладоиска́тель уст. шука́льнік ска́рбаў.